De tropische veldcursus naar Tanzania is een mooi voorbeeld van hoe internationale samenwerking en onderwijs hand in hand kunnen gaan. Het initiatief, dat voortkomt uit de langdurige onderzoeksrelatie tussen de Universiteit van Antwerpen en de Sokoine University of Agriculture, biedt studenten biologie een unieke kans om hun academische kennis toe te passen in een geheel nieuwe omgeving. De veldcursus, die sinds 2006 om de twee jaar wordt georganiseerd, is een cruciaal onderdeel van biologieonderwijs omdat het studenten blootstelt aan diverse ecosystemen en hen leert om te gaan met de complexiteiten van veldonderzoek. Deze ervaring is van onschatbare waarde; het verrijkt niet alleen hun wetenschappelijke vaardigheden, maar ook hun culturele inzichten en begrip van de mondiale biodiversiteit.
Stap in de schoenen van de avonturiers en biologen, want we gaan samen met Dimitri Geelhand terug naar de allereerste editie van de inmiddels iconische Tanzaniaanse veldcursus voor studenten biologie.
Als prille twintiger hongerig naar kennis en benieuwd naar wat er zich voorbij de kerktoren afspeelt, was de universiteit voor mij de plek bij uitstek om mijn nieuwsgierigheid te voeden.
Die kans kreeg ik niet alleen in de aula’s en labo’s op de campus in Antwerpen, maar ook ver daarbuiten. De veldcursus tropische biologie in Tanzania was één van de absolute hoogtepunten van mijn studie biologie aan de UAntwerpen en achteraf bekeken ook een kantelpunt in mijn leven. Ik nam deel aan de eerste editie in 2006 en het was een drie weken durende achtbaan. Mijn zintuigen draaiden overuren en mijn brein moest elke dag nieuwe indrukken en ervaringen verwerken. Die reis heeft me niet meer losgelaten en de deur geopend naar een voor mij heel nieuwe dimensie. Twee jaar later ging ik een semester in Zuid-Afrika studeren en datzelfde jaar keerde ik terug naar Tanzania voor mijn masterthesis. In 2010 landde ik voor de derde keer in Dar Es Salaam om vrijwilligerswerk te doen en de derde editie van de veldcursus mee te begeleiden.
Deze ervaringen hebben me gevormd en me in staat gesteld een attitude en internationale en interculturele vaardigheden te ontwikkelen waar ik elke dag beroep op doe, zowel in mijn huidige job als daarbuiten.
Ik ben enorm dankbaar voor alle inspanningen die het organiserende team destijds voor mij en mijn medestudenten heeft gedaan. Elke dag probeer ik me nu op mijn beurt in te spannen voor de prille twintigers aan onze faculteit en hen zo goed mogelijk voor te bereiden op diezelfde achtbaan, want ik weet al te goed dat het een rit is met een blijvende impact.
Dimitri Geelhand (Stafmedewerker internationalisering Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen)