Paniek in de hersenkamer: neurobiologische mechanismen van de angst

Angst en in zijn meest intense vorm paniek, is een emotie waarover de laatste jaren veel bekend is geworden op neuro-fysiologisch gebied. De amygdala is een kleine kern in het voorste deel van onze temporale hersenkwab die vanwege haar vorm ook wel "amandelkern" wordt genoemd. Hoe klein zij dan ook mag zijn, de amygdala speelt een grote rol  in het teweeg brengen en als het aanleren van angst.
Zij is het die geactiveerd wordt wanneer wij ons in gevaar bevinden en zij is het ook die verbanden legt tussen de beleefde gevaren en de omstandigheden in welke deze zich afspeelden. Op deze manier "waarschuwt" ze ons wanneer we ons in dezelfde omstandigheden begeven die in het verleden gevaarlijk bleken te zijn. Angst komt  in vele gradaties en omstandigheden voor, vaak "te pas", soms "te onpas". Wanneer angst herhaaldelijk optreedt zonder dat er een duidelijke ("geldige") reden voor lijkt te zijn, spreken we van een angststoornis.
In deze lezing gaat Ron Stoop in op het huidig onderzoek over de neuro-fysiologische signalen in de amygdala die aan angststoornissen ten grondig kunnen liggen. Door een zeer preciese ontleding van deze "banen van de angst" hoopt men immers in de toekomst nieuwe behandelingen te kunnen ontwikkelen tegen huidig vaak nog moeilijk behandelbare angststoornissen.

 

Ron Stoop

Ron Stoop studeerde medische fysica en biofysica aan de Universiteit Nijmwegen en Wageningen University. Na buitenlandse onderzoeksverblijven in China en de Verenigde Staten, behaalde hij in 1996 zijn doctoraat in de neurowetenschappen aan de Columbia University in New York. Sinds 1998 werkt hij aan de Universiteit van Lausanne: eerst als assistent aan het departement cellulaire biologie en morfologie en vervolgens als docent verbonden aan het Centre for Psychiatric Neurosciences van het universitair ziekenhuis. Sinds 2007 is hij er Assistent-Directeur van het centrum.
Zijn onderzoeksinteresses gaan voornamelijk uit naar de regulering van emoties door neurotransmitters, zoals neuropeptiden, en hun effecten in de amygdala, een kleine kern in het voorste deel van onze temporale hersenkwab die een grote rol speelt in het teweeg brengen en aanleren van angst.