Onderzoek

Delirium is een veelvoorkomende neurocognitieve complicatie in woonzorgcentra, die vaak wordt afgedaan als louter verwarring in plaats van erkend te worden als een acute hersenstoornis. Dit gebrek aan erkenning leidt tot onvoldoende preventie- en beheersstrategieën. Oudere volwassenen, met name degenen in woonzorgcentra, lopen een hoger risico door factoren zoals leeftijd, cognitieve beperkingen en ernstige ziekte. Om delirium effectief te voorkomen en te beheren, is het cruciaal om rekening te houden met risicofactoren en systematische screening voor vroege detectie te implementeren.

Zorgkundigen spelen een cruciale rol in dit proces vanwege hun constante interactie met bewoners. Ondanks investeringen in deliriumzorg, blijft de aandoening echter onderkend en slecht beheerd. Deze thesis onderzoekt drie kernaspecten met betrekking tot delirium: 1) screening voor delirium, 2) begrip van de prevalentie en risicofactoren, en 3) educatie van zorgprofessionals over dit onderwerp.

Delirium wordt vaak verward met "acute verwarring", een term waarvoor een nauwkeurige definitie ontbreekt. De DSM-5-R en ICD-11 zijn primaire referenties voor diagnose, maar verpleegkundige diagnoses zoals die van NANDA-I benoemen delirium niet. Het is essentieel om verpleegkundige diagnoses in overeenstemming te brengen met medische standaarden om de diagnose-nauwkeurigheid en de effectiviteit van de behandeling te verbeteren. Consensusrichtlijnen bevelen aan om objectieve screeningsinstrumenten te gebruiken, in plaats van subjectieve methoden voor vroege detectie van delirium. De Delirium Observation Screening Scale (DOSS) is gevalideerd als een praktisch hulpmiddel voor routinematige deliriumscreening in woonzorgcentra, met hoge sensitiviteit en specificiteit. Het kan aan het bed worden gebruikt tijdens de reguliere zorg zonder dat gespecialiseerde training vereist is.

Het implementeren van observatiegebaseerde screeningsschalen zoals de DOSS kan de vroege detectie en behandeling van delirium in woonzorgcentra verbeteren. Integratie van deze hulpmiddelen in een globaal delirium management plan, zoals dit aanwezig is in de BelRAI, zal de routinematige praktijk en de resultaten voor bewoners verbeteren. Verdere validatie van screeningsinstrumenten in specifieke populaties is nodig.

De puntprevalentie van delirium in woonzorgcentra is ongeveer 14%, met variabiliteit door verschillende diagnostische criteria. Delirium blijft vaak onopgemerkt, wat leidt tot een onderschatting van de werkelijke prevalentie.

Belangrijke risicofactoren zijn onder andere leeftijd, dementie en ernstige comorbiditeiten. Bewoners die antipsychotica gebruiken of lijden aan aandoeningen zoals longontsteking of de ziekte van Parkinson lopen een hoger risico op delirium. Slecht beheer van bewoners, zoals inadequate betrokkenheid bij activiteiten, kan deze risico’s verergeren.

Er is een significante kenniskloof en vaardigheidstekort in woonzorgcentra onder verpleegkundigen en zorgkundigen vanwege het gebrek aan gerichte deliriumtraining. Deze kloof beïnvloedt de tijdige detectie en het management van delirium. Praktisch onderwijs binnen de werkomgeving wordt voorgesteld om de competenties te verbeteren. Hoge werkdruk, emotionele belasting en onvoldoende personeelsbezetting bemoeilijken de zorg voor bewoners met delirium, wat de noodzaak van extra ondersteuning en betrokkenheid bij zorgbeheerplannen benadrukt.

In de thuiszorg is preventie essentieel. Vroege herkenning, risicobeheer en grondig onderzoek zijn cruciaal voor effectieve deliriumzorg. Samenwerking tussen informele zorgverleners, zorgprofessionals en huisartsen helpt om verslechtering van de toestand en ziekenhuisopnames te voorkomen.

Een blended learning strategie, die e-learning combineert met groepstraining en versterkingsstrategieën, verbetert de kennis van zorgprofessionals over delirium. Deze methode is flexibel en schaalbaar, wat het geschikt maakt voor grote groepen. Zorgkundigen vertoonden de meest significante kennisverbetering, wat wijst op het potentieel van blended learning om de kwaliteit van zorg in woonzorgcentra te verbeteren.

Hoewel de leerstrategie de subjectieve zorgbelasting niet significant verminderde, verhoogde het wel de kennis onder zorgprofessionals. Verdere onderzoeken moeten de voorspellers van zorgbelasting en de relatie ervan tot educatie verkennen. Het monitoren van de naleving van alle blended learning componenten en het waarborgen van zelfdiscipline zijn cruciaal voor succes.

Delirium zou als kwaliteitsindicator voor woonzorgcentra moeten worden gebruikt, met maatregelen om de detectie en het management te verbeteren. Het implementeren van educatieve interventies is uitdagend. Een verpleegkundig specialist met expertise in delirium kan helpen bij het aanpakken van barrières en het waarborgen van effectief leren. Cluster gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken worden aanbevolen om complexe interventies te evalueren en de effectiviteit ervan in de praktijk te bepalen. Het gebruik van kwalitatieve methoden en het verkennen van de uitkomsten voor bewoners zijn cruciaal voor verder onderzoek. Verdere implementatie van blended learning educatie en evaluatie van complexe interventies zijn nodig. Het begrijpen van de reacties van zorgprofessionals, leervaardigheden en gedragsveranderingen kan helpen om educatieve strategieën te verbeteren.

Delirium is a prevalent neurocognitive complication in nursing homes, often dismissed as mere confusion rather than being recognized as an acute brain failure. This lack of recognition results in insufficient prevention and management strategies. Older adults, especially those in nursing homes, are at higher risk due to factors like age, cognitive impairments, use of several medications and severe illness. To effectively prevent and manage delirium, it's crucial to modify risk factors and implement systematic screening for early detection.

Certified nurse assistants play a pivotal role in this process because of their constant interaction with residents. However, despite investments in delirium care, the condition remains underrecognized and poorly managed. This PhD dissertation explores three core aspects of delirium: 1) screening for delirium, 2) understanding its prevalence and risk factors, and 3) healthcare professionals’ education on the topic.

Delirium is often confused with "acute confusion," which lacks a precise definition. The DSM-5-R and ICD-11 are primary references for diagnosis, but nursing diagnoses like those from NANDA-I don't adequately cover delirium. It's crucial to align nursing diagnoses with medical standards to enhance diagnosis accuracy and treatment efficacy. Consensus guidelines recommend using objective screening tools rather than subjective methods for early delirium detection. The Delirium Observation Screening Scale (DOSS) is validated as a practical tool for routine delirium screening in nursing homes, with high sensitivity and specificity. It allows bedside use during regular care without requiring specialized training.

Implementing observation-based screening scales like DOSS can improve early detection and treatment of delirium in nursing homes. Integrating these tools into a global delirium management protocol, such as the BelRAI system, will enhance routine practice and resident outcomes. Further validation of screening tools in specific populations is needed.

The point prevalence of delirium in nursing homes is about 14%, with variability due to differing diagnostic criteria. Delirium often goes undetected, leading to underestimation of its true prevalence.

Key risk factors include age, dementia, and severe comorbidities. Residents taking antipsychotics or suffering from conditions like pneumonia or Parkinson's disease have a higher risk of delirium. Mismanagement of residents, such as inadequate engagement in activities, can exacerbate these risks.

There is a significant gap in knowledge and skills in nursing homes among nurses and certified nurse assistants due to the lack of focused delirium training. This gap affects the timely detection and management of delirium. Practical teaching within the work environment is suggested to improve competency. High workload, emotional strain, and insufficient staffing further complicate

the care for delirious residents, highlighting the need for additional support and involvement in care management plans.

In home care settings, prevention is key. Early recognition, risk management, and thorough examination are essential for effective delirium care. Collaboration among informal caregivers, healthcare professionals, and general practitioners helps prevent worsening conditions and hospital admissions.

A multicomponent blended learning strategy combining e-learning with group training and reinforcement strategies improves healthcare professionals' delirium-related knowledge. This method is flexible and scalable, making it suitable for large groups. Certified nurse assistants showed the most significant knowledge improvement, indicating the potential of blended learning in enhancing quality of care in nursing homes.

While the learning strategy did not significantly reduce subjective care strain, it increased knowledge among healthcare professionals. Additional research should explore predictors of strain of care and its relation to education. Monitoring adherence to all blended learning components and ensuring self-discipline are critical for success.

Delirium should be used as a quality indicator for nursing homes, with measures to improve detection and management. Implementing educational interventions is challenging. Having an advanced practice nurse with expertise in delirium can help address barriers and ensure effective learning. Cluster randomized controlled trials are recommended to evaluate complex interventions and determine their effectiveness in real-world settings. Including qualitative methods and exploring resident outcomes are crucial for comprehensive research. Further implementation of blended-learning education, and evaluation of complex interventions are needed. Understanding health care professionals' reactions, learning skills, and behavioral changes can help improve educational strategies.