Op 26 september 1565 voltrok zich in Antwerpen een merkwaardig tafereel. Pauwel van Dale, die sedert 1563 eigenaar was van Den Grooten Sot en ’t Brantijser, had op de zolder van zijn groot pand een enorme voorraad koren opgeslagen. Maar de zolder begaf het onder druk van het immense gewicht. De voorgevel scheurde, ruiten braken en een aanzienlijk deel van het opgestapelde koren kwam op de straat terecht. Misnoegde Antwerpenaren, onder wie ook nadrukkelijk vrouwen, lieten onmiddellijk hun ongenoegen blijken. Zij beschuldigden Pauwel van Dale van woekerpraktijken. Door grote graanvoorraden aan te leggen wou hij volgens hen schaarste in de hand werken en de prijzen kunstmatig de hoogte injagen. Door een combinatie van factoren waren sedert de winter van 1564-65 de graanprijzen sterk gestegen zodat vele eenvoudige Antwerpenaren in de problemen dreigden te komen. Een niets ontziende graanspeculant was bijgevolg het laatste dat zij nodig hadden. Er werden stenen naar de ruiten van Den Grooten Sot en ’t Brantijser gegooid en de volgende dagen zorgde de stedelijke overheid voor extra bewaking in de straat.

De reputatie van Pauwel van Dale kreeg door het gebeuren een fikse deuk. Van Dale was een rijke koopman die niet alleen graan verhandelde maar ook belangen had in suikerplantages op de Canarische eilanden. In 1554 verwierf hij de heerlijkheid Lillo en werd hij door Karel V geridderd.