Als Antwerpse studente communicatiewetenschappen vormde ik verrassend genoeg eerder de uitzondering dan de norm in het A-team van Whyte. Maak kennis met mijn – toevallig ongelofelijk sympathieke – Antwerpse collega’s: een socioloog, geschiedkundige, taalkundige, filosofe, politicoloog… Geen wonder dat de samensmelting tussen public affairs en corporate communicatie dit kantoor zo typeert. Zelf was ik vooral hongerig naar het tweede aspect: alle nieuwe communicatie-inzichten die ik zou kunnen opslorpen.

​“Tot mijn grote verbazing ontpopte ik me niet alleen als communicatiespecialiste, maar ook als maritiem expert, jurist, verkeersdeskundige, chemicus, ingenieur en bedrijfsanalist.”​

Hier en daar kwam ik uiteraard communicatietermen tegen, maar wat des te meer aan bod kwam was een bad in de complexiteit van de Antwerpse havenwereld, de mobiliteitsinfrastructuur van Vlaanderen en de stedelijke vormgeving van mijn thuisstad. Ik leerde dat Port of Antwerp er samen met haar partners continu naar streeft haar omgevingscommunicatie naar een hoger niveau te tillen. Ik zette ook de puntjes op de i van de vernieuwde Oosterweelwebsite waarmee Lantis de burger nog beter informeert over de manier waarop hun stad doorheen de jaren zal transformeren. Dat onze industrie voor een enorme duurzaamheidsuitdaging staat, daar kon ik me al wel iets bij voorstellen. Maar hoe een vergunningsproces verloopt, waarom waterstof een antwoord biedt op milieu-uitdagingen en vooral welke inspanningen bedrijven doen om de relatie met stakeholders, buurtbewoners, medewerkers en partners te onderhouden, zijn cruciale elementen die mijn inzichten in de economische en sociale context hebben verruimd.

“Ik heb leren kijken door de ogen van CEO’s en projectmanagers, werknemers en experts, maar ook van journalisten, politici en buurtbewoners.”

Als consultant leer je het reilen en zeilen op alle niveaus van een onderneming kennen. Je kruipt als het ware in de huid van de klant om zijn leefwereld mee te beleven totdat je de precieze issues en uitdagingen juist aanvoelt. Zo analyseerde ik nieuwsberichten, social media posts en persberichten: hoe houden bedrijven controle over de communicatie? Hebben ze hun visie scherpgesteld, en wordt deze ook opgepikt? Ik zag projectmanagers en woordvoerders zweten tijdens kritische mediatrainingen en ontdekte dat een crisis al aangepakt moet worden voor ze toeslaat. Pas als je jezelf een spiegel voorhoudt en alle kaarten op tafel legt, kan je overgaan tot een grondige uitwerking van de geschikte communicatiestrategie.

Communiceren is méér dan een mooie strik rond een verhaal. Het dwingt je tot reflectie: je moet constant nadenken over de fundamenten van je bedrijf, je DNA.

Gaandeweg kreeg de Whyte-microbe me te pakken. Ze heeft me omgetoverd tot een strategische denker die communicaties tot op het bot uitspit. Dat zie ik aan de kleine dingen. Ik spits mijn oren bij een interview, gretig op zoek naar de drie kernboodschappen. In artikels screen ik nu steevast het evenwicht tussen proactieve en reactieve statements. Als er buurtinformatiefolders in mijn brievenbus vallen, blader ik ze kritisch door. Communicatie is een onmisbare schakel in alles wat om ons heen gebeurt. Dankzij het Whyte-team mocht ik even van die wereld proeven, en dat smaakt naar méér: met deze stevige bagage neem ik de communicatiewereld verder onder de loep en start ik met volle goesting aan mijn Master strategische communicatie.