Vaccins in twijfel trekken, of zelfs weigeren, gebeurt vandaag niet langer in de marge van de samenleving, maar wordt steeds algemener, en dat overal ter wereld. De problematiek is verweven met geopolitieke kwesties, maar ook met lokale politieke campagnes, religieuze en culturele kwesties en de eeuwenoude glorificatie van moeder natuur boven de moderne technologie. Onder de twijfelaars en weigeraars vinden we ouders, politici en zelfs enkele professionals uit de gezondheidszorg. Zij zitten met uiteenlopende vragen en problemen, en geven niet op in hun zoektocht naar antwoorden. Hebben we echt zoveel vaccins nodig? Zijn ze veilig? Waarom mogen wij, het brede publiek, niet zelf kiezen wat we willen? Wat zijn de echte beweegredenen? Is het wel aan de staat om onze keuzevrijheid aan banden te leggen en te raken aan onze religieuze of andere overtuigingen?

Wat al deze vragen met elkaar gemeen hebben, is een onderliggend gevoel van diepe twijfel en wantrouwen. Hoe is het zover kunnen komen? In deze lezing werd ingegaan op de emoties rond vaccinatie in Europa (waar in 2018 trouwens meer gevallen van mazelen waren dan in heel Afrika), psychosomatische reacties bij tienermeisjes na HPV-vaccinatie in meerdere landen (van Latijns-Amerika tot Azië), vaccinatie in de context van Ebola en burgerconflicten, en de uitroeiing van polio die belemmerd wordt door militante groepen in het noordwestelijke grensgebied van Pakistan en Boko Haram in Nigeria. Vaccinatie maakt veel emoties los, en die gaan over veel meer dan louter het vaccin.

Dr. Denis Mukwege voert wereldwijd campagne om het gebruik van seksueel geweld als oorlogswapen tot een einde te brengen. Hij ontving de Nobelprijs voor de Vrede van 2018 voor zijn activisme en hij ontving talloze andere onderscheidingen voor zijn dienstverlening aan overlevenden van seksueel geweld.

Toen het aantal verkrachtingsslachtoffers dat aan de poort van het Panzi-ziekenhuis arriveerde, toenam, besefte Denis Mukwege dat alleen medische voorzieningen het probleem niet zullen oplossen. "Je kunt niet opereren tegen geweld", zegt hij. "Je kunt het alleen maar afschaffen." Samen met de Yazidi-activist Nadia Murad ontving dr. Mukwege de Nobelprijs voor de Vrede van 2018 voor zijn "pogingen om een ​​einde te maken aan het gebruik van seksueel geweld als een oorlogswapen en gewapend conflict."In zijn pogingen om het onderwerp onder de aandacht van de VN en andere internationale organisaties te brengen, is hij een toonaangevende activist voor mensenrechten en gendergelijkheid geworden. Hij ijvert om de bescherming van vrouwen te vergroten en om te pleiten dat degenen die verantwoordelijk zijn voor seksueel geweld voor de rechter worden gebracht.Mukwege is 'de helper' die duizenden slachtoffers van seksueel geweld in zijn land, de Democratische Republiek Congo (DRC), medische zorg en chirurgie heeft verleend. In 1999 richtte hij het Panzi-ziekenhuis op dat bekend werd om de steun aan meer dan 48.482 overlevenden van seksueel geweld.