Abstract
De klimaatnoodsituatie is een realiteit. Gemeenschappen in laaggelegen kustgebieden, met name in kleine insulaire ontwikkelingslanden, worden geconfronteerd met een existentieel risico voor hun levensonderhoud als gevolg van extreme weersomstandigheden en een langzame stijging van de zeespiegel. Prangend voor beleidsmakers is de toekomstige en langdurige (on)bewoonbaarheid van deze kustgebieden en de mogelijkheid van terugtrekking en verplaatsing. Het leven na het "punt van geen terugkeer" als gevolg van klimaatverandering vereist extensief onderzoek naar de uitdagingen omtrent historische banden met land, cultuur en risicoperceptie, de sociale aanvaardbaarheid van aanpassing, grondbezit en compensatie. Empirische studies moeten de stem van de gemeenschappen op de voorgrond van klimaatverandering en bewoonbaarheidskwesties brengen, met als doel informatie te verstrekken over lokaal-nationaal en internationaal aanpassingsbeleid en het ontwerp van compensatie-instrumenten voor aan verplaatsing gepaarde niet-economische verliezen (cultuur en plaats-contextuele identiteit). Dit project maakt gebruik van multidisciplinaire methoden in twee gevalsstudies (Anguilla en Barbuda) om een radicale omslag in adaptatiestudies en implementatie te onderzoeken en te ondersteunen, gebaseerd op bottom-up benaderingen voor het co-ontwerpen van adaptatiepaden waar kustterugtrekking en -verplaatsing gepaard gaan met versterking van de gemeenschap, eigenaarschap en naleving van basisrechten.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)