Abstract
De Europese waterwegen bieden een vitale infrastructuur die de afgelopen eeuw sub-optimaal gebruikt werd. Onbemand Vervoer biedt een unieke kans om deze waterwegen te heractiveren en zo een opportuniteit te creëren voor een verdere verduurzaming van de logistiek. Hiertoe vinden reeds verschillende operationele onderzoeksprojecten plaats. Echter, naast operationele en technologische innovaties, moeten ook belangrijke juridische hindernissen worden overwonnen om tot een succesvolle commerciële marktintroductie te kunnen overgaan. Deze uitdagingen bestaan zowel op het vlak van regulering als op het vlak van contractenrecht. Een toegesneden privaatrechtelijk kader, dat rekening houdt met de gewijzigde actoren, beschikbare informatie en risico's die resulteren van de ontwikkeling naar onbemand vervoer is afwezig. Deze afwezigheid geeft aanleiding tot rechtsonzekerheid, kan de verzekerbaarheid van risico's in het gedrang brengen en verhoogt transactiekosten. Daarmee kan het onaangepast privaatrechtelijk kader een belangrijke hindernis vormen die in de weg staat van het commercieel gebruik van onbemande binnenvaart. Dit is nog meer relevant rekening houdend met het dwingendrechtelijk karakter van het vervoerrecht, wat de mogelijkheden voor contractuele risicomanagementstrategieën beperkt. Dit deelproject heeft in de eerste plaats tot doel om flessenhalzen in het contractrechtelijk en aanvaringsrechtelijk kader bloot te leggen, die in de weg staan van rechtszekerheid, voorzienbaarheid en een eerlijke risicoverdeling voor de sectoractoren die betrokken zijn bij onbemand binnenvaartvervoer. Op basis van deze analyse en rekening houdend met best practises van andere sectoren en sectorconsultatie, beoogt dit deelproject om een voorstel te maken voor zowel de contractpraktijk, als voor een wijziging in het juridisch kader, dat toelaat om deze belangen in rekening te nemen.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)