Abstract
De notie van misandrie als bevrijdend verdedigingsmechanisme tegen misogynie heeft recentelijk veel stof doen opwaaien, met name in de Franse media, na de publicatie van Pauline Harmange's pamflet "Moi les hommes, je les déteste" (2020). Het afschilderen van feministen als mannenhaters is een antifeministisch stigma dat door feministen als Harmange geclaimd wordt als een discursieve strategie. Dit project zal inzicht verschaffen in de controverse rond misandrie door te onderzoeken of, waar en in welke vormen een literair discours van mannenhaat tot uiting komt in het werk van Franse schrijfsters die geassocieerd worden met feministische bewegingen in de tweede helft van de twintigste eeuw. Aan de hand van kritische discoursanalyse benadert mijn onderzoek uitingen van mannenhaat in literatuur als een discours en, meer specifiek, als een vorm van haatdragende taal gericht tegen een structureel dominante groep. Met mijn onderzoeksresultaten wil ik de aandacht vestigen op misandrie als discursieve strategie en aantonen welke implicaties en mogelijkheden dit literaire discours kan hebben voor feministische bewegingen.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)