Abstract
Infrastructuurvernieuwing prijkt hoog op de agenda in de hedendaagse stad, maar vaak staat een tekort aan publieke middelen de realisatie ervan in de weg. Recent tonen daarom zowel beleidsmakers als onderzoekers interesse in land value capture (LVC) instrumenten om deze 'infrastructuurkloof' te overbruggen. LVC stelt tot doel inkomsten te vergaren door toenames in landwaarden af te romen wanneer zij het gevolg zijn van publieke acties. Hoewel LVC verwacht wordt vruchten af te werpen, draagt het evenzeer een risico met zich mee. Zo kan LVC bijdragen aan de negatieve effecten die de financialisering van de stad met zich meebrengt, zoals al veelvuldig bestudeerd. In dit onderzoek stel ik tot doel de literatuur over financialisering en LVC met elkaar te verbinden door te onderzoeken en te vergelijken wat de effecten zijn van LVC op planningsprocessen en ruimtelijke uitkomsten in vier internationale cases. Gebaseerd op institutionele theorie, wend ik het Institutional Analysis and Development framework aan om te begrijpen hoe governance netwerken rond LVC instrumenten werken en hoe financialisering daarin een rol speelt. Hiertoe maak ik gebruik van documentenanalyse en diepte-interviews om data te vergaren. Na de case studies vergelijk ik de resultaten via kwalitatieve comparatieve analyse. In de conclusie licht ik toe wat de voornaamste voor- en nadelen zijn van LVC en hoe financialisering hierin van belang is.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)