Abstract
Lopende wereldwijde onderhandelingen over een nieuw ontwerp voor het kader van het internationaal belastingsdrecht om het hoofd te bieden aan de digitale economie gaan ervan uit dat gecoördineerde hervormingsinspanningen ervoor moeten zorgen dat grensoverschrijdende bedrijfsinkomsten worden belast in overeenstemming met het idee van waardecreatie, als proxy voor de bijdrage van elk land aan de wereldwijde welvaartsproductie. Omdat de bestaande regels de neiging hebben om de meeste winsten van multinationals toe te wijzen aan moeilijk te waarderen immateriële activa zoals intellectueel eigendom, hebben landen over de hele wereld een reeks technische voorstellen goedgekeurd op het niveau van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. (OESO), waarvan het doel is om een deel van de belastinginkomsten te verschuiven naar zogenaamde "marktjurisdicties". De consumentenmarkten zijn echter niet de enige plaatsen waar waarde wordt gecreëerd, maar die niet goed worden erkend door de wereldwijde belastingregels. Landen met hoge ontwikkelingstekorten die lijden onder de kosten die gepaard gaan met massaproductie, winning van natuurlijke hulpbronnen, het gebruik van goedkope arbeidskrachten enzovoort, hebben hun bijdragen aan de internationale handel en handel niet op gepaste wijze weerspiegeld in methoden voor interjurisdictie. Dit komt gedeeltelijk doordat de onderliggende waardetheorie die de basis vormt voor discussies, geen rekening houdt met de negatieve effecten van verschillende corporate actions die momenteel worden geëxternaliseerd en weggelaten uit marktprijzen. Door een waardetheorie toe te passen die deze externaliserende kosten negeert in het inkomstengenererende proces, zal de OESO of enige andere benadering ¬– traditionele verrekenprijs- en winsttoekenningsregels aan vaste inrichtingen of nieuwe fiscale samenhang en formules voor fractionele verdeling – handhaven, in plaats van oplossen al lang bestaande en bekende duurzaamheidskwesties. Zolang de winning van waarde uit menselijke en natuurlijke hulpbronnen niet wordt opgemerkt door het internationale belastingstelsel, zullen technische regels altijd waarde onthullen die financieel onnauwkeurig is, waardoor niet-duurzame bedrijfs-en investeringspraktijken worden beloond, terwijl duurzame activiteiten uit de markt worden geprijsd. Dit project beoogt deze kenniskloof te dichten door een duurzame waardetheorie voor te stellen voor de verdeling van belastinginkomsten over landen.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)