Abstract
Multiple sclerose (MS) is een inflammatoire neurodegeneratieve aandoening met een prevalentie van 1 op de 1000 mensen in Europa. Hoewel de exacte oorzaak nog niet gekend is, wordt MS gemedieerd door een auto-immuunreactie gericht tegen lichaamseigen myeline antigenen, dit zijn de eiwitten die tot expressie worden gebracht in de isolerende laag rond de zenuwuitlopers in het centrale zenuwstelsel. Deze immuunreactie veroorzaakt een progressieve vernietiging van de zenuwen van de hersenen en het ruggenmerg, waardoor een breed scala van motorische en sensorische stoornissen zich presenteren. Op basis van onze recente onderzoeksresultaten, veronderstellen we dat een gespecialiseerde populatie immuuncellen, nl. dendritische cellen (DC), deze immuunreactie controleren.Inderdaad, door hun cruciale rol in het bewaren van de balans tussen immuniteit en tolerantie, kunnen DC gebruikt worden om abnormale immuunreacties bij auto-immuunziekten zoals MS te onderdrukken. Het uiteindelijke doel is om tolerantie tegen myeline antigenen in MS patiënten te induceren via DC.
DC kunnen via verschillende methoden worden opgeladen met specifieke antigenen, waardoor ze tolerantie kunnen induceren op een antigenspecifieke manier in plaats van een algemene onderdrukking van de immuunrespons te veroorzaken. We zullen twee van deze technieken vergelijken, in combinatie met een dosisescalatiestudie, en met het oog op het waarborgen van de veiligheid van patiënten na het toedienen van een vaccin met tolerantie-inducerende DC (tolDC). Patiënten worden verdeeld in twee groepen, op basis van de strategie waarmee de DC met antigen werden opgeladen, en bijwerkingen, recidief-interval en immunologische respons na vaccinatie zullen geëvalueerd worden.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)