Onderzoek Laetitia Yperzeele

Abstract

De incidentie van beroertes neemt toe en bijgevolg ook het aantal overlevenden met motorische beperkingen. Terwijl wordt aangenomen dat revalidatiestrategieën op maat van de patiënt het herstel aanzienlijk verbeteren, ontbreekt momenteel een betrouwbare biomarker voor het voorspellen van de gangresultaten die dergelijke revalidatie op maat van de patiënt mogelijk maakt. Daarom wil dit project onderzoeken of structurele connectiviteit in de hersenen tussen gebieden die verantwoordelijk zijn voor het stappen, kan worden gebruikt als een biomarker voor het voorspellen van herstel van de gang. Dit zal worden gedaan door de hersenconnectiviteit tijdens de eerste 6 maanden na een beroerte te karakteriseren met behulp van diffusie magnetische resonantie beeldvorming (dMRI) en deze bevindingen te correleren met gangherstel zoals gemeten door een uitgebreide ganganalyse. De hersenconnectiviteit zal worden beoordeeld op basis van 12 hersengebieden en 18 "white matter pathways" daartussen. Ganganalyse omvat gegevens over kinetiek, kinematica en spieractiviteit. Alle resultaten zullen worden gebruikt voor een machine learning-protocol dat is samengesteld uit netwerk-gerelateerde statistieken en deep learning. Als er dus een correlatie kan worden vastgesteld, kan de dMRI-beoordeling van connectiviteit dienen als een biomarker om rehabilitatiestrategieën te ondersteunen, vroeg in de loop van het herstel , zodat het effect van de revalidatie kan worden verbeterd.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Yperzeele Laetitia
• Co-promotor: Saeys Wim
• Mandaathouder: Van Hinsberg Amber

Onderzoeksgroep(en)

• Translationele Neurowetenschappen (TNW)

Project type(s)

• Onderzoeksproject

Abstract

Diermodellen suggereren een beperkt tijdvenster van verhoogde herstelactiviteit in de hersenen gedurende de eerste weken na beschadiging, bijvoorbeeld na een beroerte. Binnen dit tijdvenster neemt de responsiviteit van de training toe, wat suggereert dat dit de optimale tijd is om intensieve revalidatie te starten, bijvoorbeeld staptraining. Teleurstellend genoeg wordt acute zorg bij beroertes gekenmerkt door lichamelijke inactiviteit. Dit gebrek aan intensieve therapie verklaart waarschijnlijk een teleurstellende mobiliteitsuitkomst, aangezien de helft van de overlevenden van een beroerte de revalidatievoorzieningen in een rolstoel verlaat. De Wereldgezondheidsorganisatie verwacht in 2025 1,5 miljoen nieuwe gevallen van beroertes per jaar. Als innovatie bij beroerte-revalidatie ontbreekt, zal de toenemende last van een beroerte onvermijdelijk leiden tot een groeiende hulpbehoevende chronische beroerte bevolking. Een nieuwe therapeutische strategie is een draagbaar exoskelet. Dit apparaat maakt een eerdere en intensievere revalidatiebenadering mogelijk, omdat het helpt bij het stappen, zelfs bij zwaar aangedane patiënten. Deze technologie heeft het potentieel om acute revalidatie van een beroerte te veranderen van een passieve naar een motiverende, actieve tijd omdat het een vroege training in een verrijkte leeromgeving mogelijk maakt. Vanwege de recente ontwikkeling is dit type therapie nog niet eerder onderzocht. We willen deze lacune met het voorgestelde project opvullen door de haalbaarheid van deze werkwijze te onderzoeken en het bewijs te leveren van een optimaal tijdsvenster voor revalidatie.

Onderzoeker(s)

• Promotor: Truijen Steven
• Co-promotor: Saeys Wim
• Co-promotor: Yperzeele Laetitia
• Mandaathouder: Schröder Jonas

Onderzoeksgroep(en)

• Beweging Antwerpen (MOVANT)

Project website

Project type(s)

• Onderzoeksproject