Abstract
Door een etnografische, intersectionele en longitudinale benadering te hanteren, onderzoekt dit project hoe voormalige moslims hun overwegend religieuze omgeving navigeren, met een bijzondere focus op mobiliteit als copingstrategie. Voortbouwend op langdurig veldwerk in Marokko en in de Marokkaanse diaspora, maakt de studie gebruik van diepte-interviews met jonge volwassenen die zichzelf als niet religieus identificeren.
Als niet religieuze minderheid in een religieuze omgeving zijn zij dagelijks geconfronteerd met compromissen, dilemma's en tegenstrijdigheden. Afhankelijk van hun specifieke situatie en positie hanteren zij verschillende strategieën om met sociale, professionele en institutionele obstakels om te gaan. De studie verkent deze strategieën binnen vijf kerngebieden: activisme, aanpassing, een dubbelleven leiden, sociale binding en migratie. Binnen deze strategieën komt migratie – zowel op korte als lange termijn, en in meer of mindere mate vrijwillig – naar voren als een belangrijk thema. Veel atheïsten en agnosten willen niet langer een dubbelleven leiden of raken vermoeid door activisme. In plaats daarvan, of in combinatie, ontwikkelen zij aspiraties om naar het buitenland te vertrekken. Soms zijn deze aspiraties tijdelijk en lokaal, zoals het doorbrengen van de ramadan in een liberale stad of in Marokko's buurland Spanje. In andere gevallen zijn de aspiraties langdurig. Mobiliteit is niet alleen verbonden aan hun niet-religieuze ideeën, maar ook aan werk- en studieambities en/of andere vormen van discriminatie. Net als andere strategieën hangt de mogelijkheid tot mobiliteit af van privileges of het ontbreken daarvan.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)