Abstract
De huidige maatschappelijke uitdaging om de globale opwarming te beperken tot <2°C tegen 2100, kan enkel bereikt worden door de uitstoot van fossiele brandstoffen te vermijden (d.w.z traditionele mitigatie) én actieve CO2 captatie uit de atmosfeer (d.w.z. negatieve emissie technologieën, NET). Eén van de veelbelovende NETs is Versnelde Silicaat Verwering (VSV), waarbij het natuurlijk proces van CO2 opname door silicaat verwering wordt versneld. CO2 kan zo afgevangen worden in de kustzone door snel verwerende silicaat mineralen toe te voegen. VSV heeft een aantal voordelen ten opzichte van andere NETs: het werkt oceaanverzuring tegen en het is technologisch-klaar om toegepast en geïntegreerd te worden in kustbeheerplanning. De toepassing van VSV wordt nog voornamelijk tegengehouden door onzekerheden in de CO2 sekwestratie snelheid en de mogelijke vrijgave van spoormetalen aan de omgeving. Om aan deze vraag te voldoen, gaan we in dit project een kwantitatief biogeochemisch sediment model ontwikkelen welke de versnelde verwering van silicaat mineralen in mariene sedimenten beschrijft. Het model zal worden gevalideerd met experimentele data afkomstig van een recent opgestarte internationale VSV mesocosm faciliteit in Oostende. Vanuit het model zullen twee cruciale tools worden afgeleid die de CO2 sekwestratie efficiëntie en de vrijgave van spoormetalen van een VSV toepassing kunnen voorspellen.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)