Abstract
Het heersende voedselproductieparadigma is zowel onhoudbaar als onrechtvaardig, wat de aandacht heeft gevestigd op alternatieven zoals inheemse en agro-ecologische productiesystemen. Toch lopen deze aloude praktijken, die vaak worden toegepast door gemarginaliseerde gemeenschappen, het risico te worden gecoöpteerd of geïnstrumentaliseerd door marktkrachten, in plaats van transformatieve veranderingen teweeg te brengen. Toch zijn er actoren die volharden in het behoud en de overdracht van Traditionele Ecologische Kennis en AgroEcologische Kennis, omdat ze hun inherente politieke betekenis erkennen. Deze weerstand is niet beperkt tot specifieke regio's, maar manifesteert zich wereldwijd. Door middel van een vergelijkende analyse wil deze studie zich verdiepen in de sociale mechanismen aan de basis die de circulatie van deze kennis faciliteren. Door agroecologie in Vlaanderen te vergelijken met inheemse gemeenschappen in de Peruaanse Andes, wil het onderzoek gedeelde uitdagingen en dynamieken aan het licht brengen. Door gebruik te maken van het kader van alledaags verzet, onderzoekt de studie subtiele maar impactvolle handelingen die deze systemen in het dagelijkse leven in stand houden. Het project omarmt een decoloniale en feministische intersectionele lens en maakt gebruik van etnografische instrumenten en een participatieve actieonderzoeksbenadering. Op basis hiervan zal het onderzoek waardevolle beleidsaanbevelingen opleveren voor het verbeteren van deze initiatieven.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)