Abstract
Het maken van fotografische zelfbeelden werd een fenomeen onmiddellijk na de uitvinding van de fotografie. Het eerste voorbeeld is Self-Portrait of a Drowned Man (1839-1840) van H. Bayard, waarin de artiest zich als een verdronken lijf afbeeldt. Het maken van zelfbeelden onthult een fundamenteel aspect van visuele praktijken in Westerse culturen, namelijk het verlangen om onze identiteit te construeren via een gestileerd vertoon van het lichaam. Ontwikkelingen in technologie – zoals makkelijk toegankelijke camera's en online platforms voor het delen van beelden – hebben een omgeving gecreëerd die meer bevorderlijk is voor dit verlangen dan ooit tevoren. Het maken van zelfbeelden is voor miljoenen mensen deel geworden van het dagelijkse leven. Het maken van zelfbeelden is bijzonder courant in fitnessgemeenschappen, waarvan de leden actief bezig zijn met het cultiveren van een sterker lichaam. Velen van hen maken Instagramaccounts om hun zelfbeelden te delen en volgen en interageren met anderen die hetzelfde doen. In vele 'inspirerende' Facebookgroepen is het delen van zelfbeelden een gangbare activiteit. De online visuele praktijken van deze gemeenschap toont aan dat beelden niet slechts een kwestie van representatie zijn, maar dat ze een grote invloed uitoefenen op het kijkende lichaam. Deze studie veronderstelt dat zelfbeeldpraktijken een complexe dialoog tussen beeld en lichaam onthullen en dus aantonen hoe beelden op een verregaande manier ons leven kunnen structureren.
Onderzoeker(s)
Onderzoeksgroep(en)
Project type(s)