Gij met uw onnozele ijdelheid hebt altijd gedacht dat gij de enige waart die hij is blijven volgen
Jeroen Olyslaegers, columnist, over Joris Duytschaever.
Bron: DeMorgen, 13 januari 2023
Ge krijgt te horen dat er een prof overleden is die altijd voor u heeft gezorgd. Zijn naam was Joris Duytschaever en ge ziet hem sloffen in de gangen van de universiteit. Hij heeft u geleerd dat het beter was om te dwalen door een bibliotheek dan meteen van alles te willen opzoeken en vinden. Hij heeft u zelfvertrouwen gegeven, vleugels van papier werden het, die ervoor hebben gezorgd dat ge boven uzelf wist uit te stijgen. Maar het strafste bleek zijn nazorg. Hij bleef u volgen nadat ge waart afgestudeerd, en bleef maar raad geven. Ach, Joris. Een excentrieke zorger was hij, een monkelende man die alles had gelezen. En het allerstrafste komt ge nu pas te weten. Die nazorg heeft hij voor zoveel anderen gedaan die bij hem hadden gestudeerd. Gij met uw onnozele ijdelheid hebt altijd gedacht dat gij de enige waart die hij is blijven volgen. Op zijn spreekwoordelijke sloffen blijkt hij de grote supporter te zijn gebleven van zovelen. Gij maakt deel uit van een koor van dankbaarheid.