De regio Leiedal kampt met uitdagingen zoals droogte, erosie, wateroverlast, waterverontreiniging en bodemuitputting. Tegelijk is het een van de minst groene regio’s van Vlaanderen, onder meer door het intensieve agrarische ruimtegebruik. Samen met lokale actoren ontwikkelden we een business case rond ‘Payment for Ecosystem Services’ (PES), met specifieke focus op de ecosysteemdienst waterberging.
Centraal staat de vraag hoe landbouwers, als sleutelactoren in het landschap, gestimuleerd kunnen worden om vrijwillig groenblauwe maatregelen te nemen. De businesscase concretiseert dit via een ruimtelijk voorstel langsheen de Slijpbeek, waar ecologische oevers en andere maatregelen door aanliggende landbouwers kunnen bijdragen aan ecologische, economische en maatschappelijke winsten.
In tegenstelling tot de klassieke beheersovereenkomsten, betrekken we in dit model ook private actoren uit de regio. Een drinkwatermaatschappij, verzekeraars en lokale (voedselverwerkende) bedrijven zouden via een PES-systeem landbouwers (co)financieren en compenseren om ecosysteemdiensten te realiseren en te onderhouden. Daarbij wordt kritisch gereflecteerd op de economische, juridische en sociale randvoorwaarden die nodig zijn om tot een bruikbaar en overdraagbaar model te komen – zowel voor Leiedal als voor gelijkaardige regio’s.
Onderzoeker
Steven De Vadder
Uitdaging
Hoe begunstigden (bedrijven, verzekeraars, recreanten,...) van de ecosysteemdienst ‘wateropslag’ koppelen aan aanbieders (boeren)?
NBS
Gebiedsgerichte maatregelen in functie van een klimaatrobuust landschap op basis van het Open Ruimteplan Interfluvium.
Instrument
De betaling voor ecosysteemdiensten koppelt begunstigden die behoren tot de lokale voedselvoorzieningsketen (supermarkten, voedselverwerkende bedrijven, andere boeren, burgers, ...) aan de aanbieders van de ecosysteemdienst (vaak boeren).
Onderzoeksvraag
Welke private actoren kunnen meebetalen voor waterbeheer op landbouwgronden?