Pier Blankenberge
De oorspronkelijke Pier in Blankenberge werd gebouwd in 1894 door ingenieur E. Wyhowski en architect E. Hellemans. Deze bestond uit een gietijzeren structuur van 17 delen en een achthoekig platform. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de pier in brand gestoken door de Duitse bezetter. In 1933 volgde een renovatie waarbij ingenieurs J. Soete, G. Magnel en A. Bouquet de constructie vervingen door een betonnen structuur in art-decostijl. De oorspronkelijke oosterse motieven werden vervangen door strakke betonnen versieringen met gewapend beton en portlandcement om bescherming te bieden tegen zeezout. In de jaren 1990 werd opnieuw een grondige renovatie uitgevoerd vanwege betonrot.
Bij deze verbouwing werden windschermen geïnstalleerd over de gehele lengte van de pier. Deze schermen hebben een hoogte van 2 meter, met een verhoogd stuk in het midden van de pier dat reikt tot 6 meter. Elk gedeelte van het windscherm bevat zeven pilaren, waarvan twee voorzien zijn van een slab bovenop. Aan deze slab zijn lampen bevestigd, die zorgen voor verlichting langs het traject van de pier.
De pier heeft een lengte van 350 meter en rust op 230 steunpalen. Deze palen zijn verankerd op de funderingen van de originele pier uit 1894. De constructie bestaat uit 17 secties, die elk worden ondersteund door zes steunbalken. De pier heeft een systeem van hoofdbalken, steunpilaren en secundaire balken, die elke 2,6 meter het dek ondersteunen. De pier heeft een variabele hoogte van 2 tot 8 meter, afhankelijk van het oplopende strandbed.
Om de pier te beschermen tegen invloeden van de kust, zijn er dilatatievoegen aangebracht. Deze voegen zijn uitgevoerd in een epoxy met een uitzettingscoëfficiënt van 270 tot 540 micrometer. De voeg zorgt voor de noodzakelijke bewegingsruimte.
Studenten 2e bachelor
- Al Sindi Warhel, Altintas Elif, Ameziane Abdelhakim (groepsnummer 10)
- Chan Luna, Chihi Donia, Corstjens Joep (groepsnummer 11)
- El Ouasghiri Ilias, Flore Nikolaas, Friedman Ascher (groepsnummer 12)
