Jochen Campo: Optical Instrument Scientist

Al van jongs af aan had ik een grote interesse in hoe de wereld fysisch in elkaar zit. Waarom valt alles naar beneden maar stijgt een hete luchtballon, en waarom is de hemel blauw en de wolken wit. Ik was ook geïntrigeerd door astronomie en astrofysica, met i.h.b. ook exotische onderwerpen zoals relativiteitstheorie, zwarte gaten enz. Toen ik erachter kwam dat er een opleiding bestond waarin dit alles en meer aan bod komt was de beslissing snel gemaakt.

Als Optical Instrument Scientist werk ik aan optische satellietinstrumenten of onderdelen daarvan, voor (veelal klimaat-)satellieten van NASA of ESA. Dat verloopt in nauwe samenwerking met universiteiten, andere onderzoeksinstituten en industriële partners, en kan gaan om ontwerpen, assembleren, integreren en testen van een concreet instrument, of een verkennende studie voorafgaand aan een nieuw project. Heel concreet werk ik momenteel aan de detector tests en voorbereiding van de on-ground optische calibratie-campagne van een spectro-polarimeter in ontwikkeling voor een ESA aardobservatie missie voor atmosfeer monitoring.

Dat varieert sterk van dag tot dag en naargelang de fase van het project waar ik bij betrokken ben, maar typisch ben ik bezig met het uitwerken van testplannen en procedures, overleggen met collega's en andere disciplines, meetings met NASA en ESA, en werken in de optische cleanroom. Alle activiteiten met vlucht-hardware moet worden uitgevoerd in een cleanroom, van kop tot teen ingepakt in een speciale coverall en werkend volgens strikte procedures om de hardware niet te contamineren. Dat ziet er niet comfortabel uit, maar is wel erg boeiend: met allerlei geavanceerde lichtbronnen en gespecialiseerde apparatuur een satellietinstrument of onderdeel daarvan uittesten dat later naar de ruimte gelanceerd gaat worden is the real thing.

Na mijn doctoraat en uitgebreide postdoc aan de Universiteit Antwerpen zocht ik naar een boeiende job in de onderzoekswereld in de vorm van een vaste positie en dichtbij concrete, maatschappelijk relevante toepassingen. De job-omschrijving van Optical Instrument Scientist bij SRON sprak me verder erg aan omdat deze positie zich situeert op de scheidingslijn tussen zuivere wetenschap en gespecialiseerde techniek, met bovendien zowel praktisch werk in een optisch labo als theoretisch denkwerk en dataverwerking, een combinatie die me erg bevalt. Bij mijn sollicitatie heeft o.a. mijn postdoctorale ervaring in geavanceerde laserspectroscopie een belangrijke rol gespeeld. Ondanks het feit dat ik geen enkele ervaring had in space research op zich, kreeg ik tot mijn grote vreugde toch de job aangeboden.

Vooral probleemoplossend denken gebruik ik nog elke dag. Ook systematisch en wiskundig analyseren van meetgegevens of problemen, met behulp van verschillende programmeertalen en software pakketten, is dagelijkse kost. Verder komen de ervaringen opgedaan met lab practica nog steeds goed van pas, en natuurlijk ook kennis van optica en detectoren en dergelijke meer.

Dat m'n job uitdagend, interessant en afwisselend is, en verloopt in intense samenwerking met collega wetenschappers en ingenieurs uit allerlei disciplines (optisch, mechanisch, thermisch, software,..). Wat me ook goed bevalt is dat het regelmatig praktisch labowerk betreft met geavanceerde lasers en andere optische bronnen, zo een beetje de core business van mijn (post-) doctoraal onderzoek. Verder krijg ik als Instrument Scientist te maken met het beste van twee werelden: enerzijds is er het erg technische, instrumentele (high-tech) aspect bij het ontwikkelen van een nieuw, space compatible instrument, en anderzijds is er de vernieuwende wetenschap die het instrument mogelijk gaat maken, waar het uiteindelijk allemaal om te doen is.

Volg je interesse en je hart. Streef ernaar te doen wat je graag doet, en probeer daar zo goed mogelijk in te worden.

Je zou kunnen zeggen dat dit m'n eerste job is, maar zo voelt het niet echt. Ik ben na mijn doctoraat aan de Universiteit Antwerp lange tijd postdoctoraal onderzoeker geweest, waarbij ik twee keer naar de Verenigde Staten ben verhuisd. De eerste keer voor een éénjarig onderzoeksverblijf aan het Georgia Institute of Technology (GeorgiaTech) in Atlanta, de tweede keer als Postdoctoral Research Associate aan NIST (National Institute for Standards and Technology) in Maryland, niet ver van Washington DC. Dat waren telkens heel leerrijke en boeiende ervaringen in een nieuwe, weliswaar steeds wetenschappelijke omgeving. Het toeval wil dat ik voor m'n huidige job ook regelmatig naar Maryland op dienstreis moet, om een vluchtinstrument dat we bij NASA Goddard Space Flight Center (GSFC) hebben afgeleverd te gaan testen in de verschillende stadia die worden doorlopen tot aan de integratie op de satelliet en uiteindelijk de launch.