Wouter Verstraelen: postdoctoral researcher

Ik heb altijd al een grote nieuwsgierigheid gehad naar hoe de wereld in mekaar zit, dus in de wetenschap gaan lag voor de hand. Ik had een aanleg voor wiskunde, dus fysica kwam in het vizier. Wat mij het meest over de streep trok waren de documentaires over de grote vragen over de kosmos op Discovery Channel. Het vak fysica in het middelbaar sprak me wel aan, maar eigenlijk vond ik de typische vraagstukken a la ‘een auto rijdt x m/s en remt aan y m/s^2, wat bedraagt de remafstand?’ toch ook een beetje saai. Ik wilde meer het esoterische (kwantummechanica, relativiteit...) opzoeken.

Verder wetenschappelijk onderzoek, in het bijzonder kwantumeigenschappen van licht gekoppeld aan materie en toepassingen daarvan. Dit onderwerp relateert ook aan mijn voorgaand werk gedurende mijn doctoraat aan de UA, al maak ik een stap van fundamenteler naar ietwat meer toegepast onderzoek. Ik werk trouwens occasioneel nog samen met het departement fysica aan de UA, waar de expertise van topkwaliteit is, in het bijzonder alles wat met vasttestoffysica te maken heeft.

Als theoretisch fysicus vooral nadenken en berekeningen maken, alsook wat programmeren en computersimulaties doen. Maar zoals elk fysicus weet is de wisselwerking met experiment altijd belangrijk, dus mede daardoor moet ik ook met anderen kunnen samenwerken.

Na mijn doctoraat aan de UA had ik zin om mijn horizonten te verbreden in het buitenland, en ik wilde nog wel even in het onderzoek blijven. Het onderwerp interesseerde me, en ik kende deze vacature dankzij het netwerk van de promotor van mijn doctoraat aan de UA.

Allemaal! Maar wat specifiek een pluspunt is van de opleiding fysica aan de UA is dat je de ruimte krijgt je passies te volgen, jezelf te ontwikkelen zonder je al te snel druk te moeten maken met het economisch inzetbaar zijn (hoewel dat laatste nooit echt een probleem wordt).

Als onderzoeker ben je in een unieke positie waar je continu onontgonnen terrein kan verkennen.

Volg je interesses en geniet ervan.