Inleefopdracht 2e bachelor

Tijdens hun inleefmoment ontdekten studenten interieurarchitectuur hoe het is om als slechtziende of roelstoelgebruiker in de stad te navigeren. De studenten doen dit in functie van een ontwerp dat ze moeten maken. Na een introductie door ervaringsdeskundigen, gingen de studenten zelf de straat op.

De module ‘Casestudie materiaal en textuur’ van studenten uit het 2^e bachelorjaar interieurarchitectuur begon met een introductieweek over duurzaamheid, duurzaam bouwen en integrale toegankelijkheid. In november kregen de studenten de kans om zich helemaal in te leven in de doelgroep voor wie ze zouden ontwerpen: rolstoelgebruikers, slechtziende of personen met achondroplasie of dwerggroei. Op het einde van de module leveren de studenten een ontwerp af voor een vakantiewoning van 35 à 50 m².

De studenten gingen per twee de straat op en konden zowel met een blindegeleidestok als met een rolstoel ervaring opdoen. Karen Janssens en Cheuknam Tang gingen samen de stad in. Cheuknam: “Ik vond het een intense opdracht die zeker mijn ogen opende. Met blinddoek en stok de straat op vond ik toch nog net iets enger dan in de rolstoel”. “Ja, zeker en vast”, bevestigt Karen. “Personen met een beperking willen plaats en geen obstakels. Ik ben nu al gefrustreerd over de staat van de voetpaden”, voegt Karen lachend toe. “Ik neem deze opdracht sowieso mee in mijn professioneel leven en zal als ontwerper in ieder geval rekening houden met wat ik hier vandaag opstak”, besluit Cheuknam.

Studenten Lize Dekeersmaeker en Floriane Goossens vonden het allebei heel moeilijk om geblinddoekt hun oriëntatie te behouden. “Bovendien begon ik mijn benen extreem hoog op te tillen als ik voelde dat er een niveauverschil was”, zegt Floriane. “Wij kregen al heel wat theorie, maar de toets met de praktijk was toch absoluut een meerwaarde”, gaat Floriane verder. “Absoluut”, zegt Lise. “In mijn ontwerp hou ik alvast rekening met symmetrische indelingen, afgeronde hoeken, contrasterende kleuren en deuren die helemaal open kunnen.”

Docent Stefan Martens: “Het is zeker en vast duurzaam om rekening te houden met de noden van personen met een beperking. Dingen moeten minder snel aangepast worden, hierdoor ontstaat er minder afval en is er minder energie nodig. Bovendien zou de wereld er een pak kleurrijker en mooier vormgegeven uitzien. Dát zijn dingen die wij de toekomstige ontwerpers zeker mee willen geven”.