Blog Lucas Van Looveren

Ik had me de oogst anders voorgesteld … onkruid verdringt de rode oerkroten, de veldsla is in geen velden -pun intended- of wegen te bespeuren en de verschroeide doperwten hangen slapjes over de bamboeconstructie. Enkel de aardappelplanten houden moedig stand.

De kranten reiken de voornaamste oorzaak van de misoogst op een dienblad aan. Het zachte lenteweer en de aanhoudende droogte zijn een ware nachtmerrie voor boer en tuinder. Hoewel de weersomstandigheden roet in het eten gooiden, moeten we de hand ook in eigen boezem steken. Bij de gezamenlijke groepsmomenten werd aanmodderen namelijk tot een hogere kunst verweven. Monteer er “Als ik nu eens vijf minuten tijd had” onder en je krijgt een hedendaagse interpretatie van het legendarische Echo-fragment.

Ondanks de mislukte oogst was de hofstad een geslaagd project. Het onderhouden van een moestuin was een aangenaam tijdverdrijf dat me liet ontsnappen aan de waan van de dag.  Anno 1917 had de stedeling eveneens nood aan een verzetje. De Eerste Wereldoorlog woedde in alle hevigheid. Hoewel de volkstuinen vooral uit economische noodzaak werden gepromoot, hadden ze van oudsher een maatschappelijke functie. Tuinieren was een ontspannend tijdverdrijf dat arbeiders van verderfelijkheden zoals alcohol en prostitutie moest houden. Een volkstuin was de plaats waar men op vriendschappelijke wijze kon opscheppen over uit de kluiten gewassen slakroppen en smaakvolle doperwten.

Nu we het dan toch over een geslaagde oogst hebben: deze week wandelde ik na een hevige regenbui langs de hofstad. De erwten, oekroten en veldsla waren zowaar herrezen uit de doden. Zou het dan toch …