Blog Alfred Timmermans

Het is eind mei en we zijn aan de laatste blog van onze Hofstad beland. Van onze vier gewassen is enkel de spruitkool niet ontkiemd: de ui en vooral de aardappelen doen het goed, en ook de veldsla is te onderscheiden van het vele onkruid in onze stadstuin. Ondanks een duidelijk weekplan waarin elke dag een student de tuin zou komen bewateren en onkruid wieden, zijn we er niet in geslaagd om een grote hoeveelheid groenten te telen. Veel studenten durfden aanvankelijk geen onkruid te wieden omdat ze de kiemen van de veldsla of ui niet konden herkennen. Ook bleek het niet evident om zich te houden aan de weekschema’s, vanwege de drukte die de naderende examens met zich meebrengen. Hierdoor is een groot deel van ons perceel overwoekerd door onkruid, met kleine veldsla en geen ontkiemde spruitkool tot gevolg. We ondervonden dus dat het onderhouden van een tuin best wel wat tijd, kennis en trial and error vraagt. Het betoog van Pierre Bortier uit 1876 dat stadstuinen de arbeider weghield van slechte invloeden en révolutionaire ideeën kan dus kloppen: als men meer dan aardappelen wil telen en deels zelfvoorzienend wil zijn, is het nodig om veel tijd en energie te investeren in het onderhouden van een perceel. We vermoeden dat het voor de negentiende-eeuwse arbeider evenmin evident was om naast zijn werk een tuin te onderhouden. Dat het tegelijk de vermoeidheid van de arbeider verlichtte en kon fungeren als diens beloning is dus minder overtuigend.